Armageddon

Or how I stopped worrying and love T'pau

Soms word ik wakker met een liedje in mijn hoofd. Zoals vandaag. Ik werd wakker maar vanwege mijn ochtendproblematiek die mij altijd plaagt op het moment tussen waken en dromen kreeg ik mijn ogen niet open. Dit moment tussen waken en dromen duurt doorgaans een half uur. Zoniet vandaag, want in mijn hoofd zweefde het refrein van China in my hand, van T´Pau. Dat maakte dat ik metteen alert was. Wakker worden met T'Pau luidde het Armageddon in. Ik wist zeker dat wakker worden met China in your hand ergens tussen gebroken zegels en neerdalende Engelen zat en in mijn hoofd trokken de zwarte legers van Satan al in vol ornaat door de straten van mijn woonplaats Zwolle, alles omzichheen verkrachtend en punderend. Infernale vuurzeeën grepen wild om zich heen en verbrandde het nabij gelegen Godshuis in de Assendorperstraat waar alle gelovigen biddend voor hun zieleheil in waren opgesloten.

Onmiddelijk gingen mijn gedachten uit naar mijn ouders - zou ik ze nog kunnen spreken voordat een driekoppige helledemon met twaalfogen dronken van perverse lust en verdorven geweldadigheden mijn kamer in zou komen stuiteren ten einde mij naar de grote opperbaas zelve te sturen? Mijn leven - en vooral mijn talrijke zonden - trokken als een rampenfilm aan mij voorbij. China in your hand, T'Pau... en alles wat daarna kwam.
Gelukkig wist Koos P. mij via de SMS, ik had mijn angst hem geopenbaard, weer gerust te stellen.
"Rustig blijven", meldde het olijke mannetje - vermaard om zijn stofzuigergrappen - "eerst komt nog de nieuwe facelift van Patricia Paay en de herhalingen van Bobo's in de Bush. Pas daarna komen de sprikhanenplagen etc."

De vlaag van paniek trok weg en ik besloot - NoFX's Flossing a dead horse neuriënd - een boterham te smeren. Als T'Pau nog ver voor het eigenlijke ondergang van de wereld zat, dan kon een tosti met ham kaas en wat oregano ook geen kwaad. Moraal van dit verhaal: We gaan allemaal naar de klote, het is alleen een kwestie van tijd. Als dat geen geruststellende gedachte is weet ik het ook niet meer.