De overzeese brief
Uitgaande mailtjes naar vriendinnen in Latijns-Amerika zijn leuk genoeg om te publiceren. Excuses voor de schrijvautun, het is nog vroeg.
Dag M.
In het kader van het literaire (ik heb in de trein net het Volkskrant katern Cicero - zie verder deze mail - gelezen vandaar) zal ik deze e-mail half op zijn Komrij´s en half op zijn Reve´s schrijven. Ik vind acht maanden zonder verhven boek namelijk niet verantwoord, vandaar. Ik heb het beste met je voor, dat je het even weet.
Wat plezierig dat al goed met je gaat. Het weer is op en top Neerlans, druilerig, grijs, koud en vooral nat. Een straathond zou er droevig van worden (en die zijn heel wat gewend, naar men zegt). Desondanks laten wij ons door slecht weer niet kisten (de kist laat zich door slecht tenslotte ook niet weren). We gaan immer voort, als een carnavalsstoet over een begrafenis, ons fel versierde praalgraf aan de horizon. En voorlopig wordt het niet beter ook, voorspelt het Knmi. Depressie na depressie, men zou ervan in een kunnen vervallen.
Thans is mijn uitzicht tamelijk surrealistisch. De tropische plant die voor mij staat doet nog het meest denken aan een opstandige varen, die in plaats van zijn nederige plek beneden de immer tot de zon reikende bomen, zelf de glorie van de koperen ploert wenst te ontdekken. Daardoorheen zie ik een natte vierbaans weg, flats, een parkeergarage en een winkelcentrum waar – in het kader van de verdebielisering van ons eens zo fiere natie – door computergeanimeerde hamsters wordt aangespoord tot het kopen van gerecycled toiletpapier. Hoogtepunt van de concurrent: drie blikken tomatensoep; niet voor 3,66 Euro maar voor slechts 3. Een besparing van maarliefst 22 cent per blik. Een revolutie!
Nederland is gek geworden afgelopen week. Een Hagenees executeerde in een volle aula zijn leraar biologie. Hij schoot hem van een afstand, die de Amerikaanse televisieseries doorgaans typeren als point blank door het hoofd. Tja. Op de wake hebben vrienden van de inmiddels gearresteerde Murat aangekondigd hun steun voor de jongen te betuigen. Andere kinderen vinden dat de docent er zelf om had gevraagd. De docent stond bekend als streng, en had Murat vaak uit de les verwijderd (en later wegens wangedrag – in de wandelgangen hoorde ik dat de knaap met stoelen had gegooid – geschorst). Dit had de jongen als heel vernederend ervaren. Een ere zaak dus. Gelukkig heeft hij die inmiddels weer terug.
Ik heb voor het eerst in mijn leven de krant verkeerd omgelezen vandaag. Het was werkelijk heel bevrijdend. Op de voorpagina stond het hoofd van een grijze baardaap die ayatollah Ali Sistani heette. Althans, dat vermeldde het foto-onderschrift. Ik kon me er niet toe zetten (te meer het nog geen zeven uur ´s ochtends was). Ik besloot het eens rigoureus anders te doen. Ik begon achterin! Ha! Daar hadden ze niet van terug bij de Volkskrant, die ik overigens sinds kort voor half geld krijg (studenten krijgen korting). De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik de katernen zelf wel weer gewoon van voor naar achter heb gelezen. Morgen ga ik proberen de krant volledig verkeerd om te lezen, tot aan de zinnen toe. Ik heb er al een spiegel voor gekocht.
In maart zijn we allebei op reis. Ik ga namelijk een weekje naar een vriendin in Granada (de stad, niet het eiland). Zij studeert daar Spaans en was met de kerst in Nederland. Ik sloeg gelijk mijn slag en nodigde mezelf uit. Waarschijnlijk omdat ze dacht dat ik een grap maakte, of omdat ze dacht dat ik blufte, zei ze dat ze alles prima vond. Ik heb gelijk een vlucht geboekt.
Granada. Alleen de naam van die stad. Granada. Samentrekking van grandeur en adagio. Van grandioos en andante. Het kan niet anders of de stad getuigt van majestueuze schoonheid, maar is ter zelfde tijd op het nederige af bedeesd. Statig, sereen. De imponerende bergen van de Sierra Nevada en de Alpujarras op de achtergrond. Ik laat je nog wel weten of het geschetste beeld klopt.
Ik denk dat ik er nu even mee op houdt, de mail wordt inmiddels alweer veel te lang (en dat wilde je niet). Maar goed, ik had ook een hoop te vertellen. Overigens is er nog veel meer, maar dat bewaar ik nog even. Wat in het vat zit, verzuurt immers niet (behalve zuurkool).
Kus terug,
Daniël
Uitgaande mailtjes naar vriendinnen in Latijns-Amerika zijn leuk genoeg om te publiceren. Excuses voor de schrijvautun, het is nog vroeg.
Dag M.
In het kader van het literaire (ik heb in de trein net het Volkskrant katern Cicero - zie verder deze mail - gelezen vandaar) zal ik deze e-mail half op zijn Komrij´s en half op zijn Reve´s schrijven. Ik vind acht maanden zonder verhven boek namelijk niet verantwoord, vandaar. Ik heb het beste met je voor, dat je het even weet.
Wat plezierig dat al goed met je gaat. Het weer is op en top Neerlans, druilerig, grijs, koud en vooral nat. Een straathond zou er droevig van worden (en die zijn heel wat gewend, naar men zegt). Desondanks laten wij ons door slecht weer niet kisten (de kist laat zich door slecht tenslotte ook niet weren). We gaan immer voort, als een carnavalsstoet over een begrafenis, ons fel versierde praalgraf aan de horizon. En voorlopig wordt het niet beter ook, voorspelt het Knmi. Depressie na depressie, men zou ervan in een kunnen vervallen.
Thans is mijn uitzicht tamelijk surrealistisch. De tropische plant die voor mij staat doet nog het meest denken aan een opstandige varen, die in plaats van zijn nederige plek beneden de immer tot de zon reikende bomen, zelf de glorie van de koperen ploert wenst te ontdekken. Daardoorheen zie ik een natte vierbaans weg, flats, een parkeergarage en een winkelcentrum waar – in het kader van de verdebielisering van ons eens zo fiere natie – door computergeanimeerde hamsters wordt aangespoord tot het kopen van gerecycled toiletpapier. Hoogtepunt van de concurrent: drie blikken tomatensoep; niet voor 3,66 Euro maar voor slechts 3. Een besparing van maarliefst 22 cent per blik. Een revolutie!
Nederland is gek geworden afgelopen week. Een Hagenees executeerde in een volle aula zijn leraar biologie. Hij schoot hem van een afstand, die de Amerikaanse televisieseries doorgaans typeren als point blank door het hoofd. Tja. Op de wake hebben vrienden van de inmiddels gearresteerde Murat aangekondigd hun steun voor de jongen te betuigen. Andere kinderen vinden dat de docent er zelf om had gevraagd. De docent stond bekend als streng, en had Murat vaak uit de les verwijderd (en later wegens wangedrag – in de wandelgangen hoorde ik dat de knaap met stoelen had gegooid – geschorst). Dit had de jongen als heel vernederend ervaren. Een ere zaak dus. Gelukkig heeft hij die inmiddels weer terug.
Ik heb voor het eerst in mijn leven de krant verkeerd omgelezen vandaag. Het was werkelijk heel bevrijdend. Op de voorpagina stond het hoofd van een grijze baardaap die ayatollah Ali Sistani heette. Althans, dat vermeldde het foto-onderschrift. Ik kon me er niet toe zetten (te meer het nog geen zeven uur ´s ochtends was). Ik besloot het eens rigoureus anders te doen. Ik begon achterin! Ha! Daar hadden ze niet van terug bij de Volkskrant, die ik overigens sinds kort voor half geld krijg (studenten krijgen korting). De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik de katernen zelf wel weer gewoon van voor naar achter heb gelezen. Morgen ga ik proberen de krant volledig verkeerd om te lezen, tot aan de zinnen toe. Ik heb er al een spiegel voor gekocht.
In maart zijn we allebei op reis. Ik ga namelijk een weekje naar een vriendin in Granada (de stad, niet het eiland). Zij studeert daar Spaans en was met de kerst in Nederland. Ik sloeg gelijk mijn slag en nodigde mezelf uit. Waarschijnlijk omdat ze dacht dat ik een grap maakte, of omdat ze dacht dat ik blufte, zei ze dat ze alles prima vond. Ik heb gelijk een vlucht geboekt.
Granada. Alleen de naam van die stad. Granada. Samentrekking van grandeur en adagio. Van grandioos en andante. Het kan niet anders of de stad getuigt van majestueuze schoonheid, maar is ter zelfde tijd op het nederige af bedeesd. Statig, sereen. De imponerende bergen van de Sierra Nevada en de Alpujarras op de achtergrond. Ik laat je nog wel weten of het geschetste beeld klopt.
Ik denk dat ik er nu even mee op houdt, de mail wordt inmiddels alweer veel te lang (en dat wilde je niet). Maar goed, ik had ook een hoop te vertellen. Overigens is er nog veel meer, maar dat bewaar ik nog even. Wat in het vat zit, verzuurt immers niet (behalve zuurkool).
Kus terug,
Daniël
gepost door Daniël @ 09:55
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage