Tangconstructie

Voor allen die het wensen: een prijsvraag. Een prijsvraag met een technische kant wel te verstaan. Het gaat om het schrijven van een stukje tekst bestaande uit drie zinnen, waarin iets verteld wordt over iets waar de mensheid al vanaf het begin der dagen heeft geworsteld. De persoon die de leukste (hetgeen ik beoordelen zal) serie tangconstructies e-mailt naar daniel@erhust.tk wint een taartje.

Ter inspiratie een knip uit Droomkoninkje, van Herman Heijermans (je bent overigens uitgesloten van deelname Herman).
Het waren voor den lichamelijk-achterlijken, eenzelvigen, schijnbaar-vroegrijpen, maar toch diepst-kinderlijken droomer, van af de geboorte van 't zusje en moeder's kraambed, hortend-moeilijke dagen van eenzaamheid, vervreemding, troebel-melankoliek aanvoelen der dingen, en dan weer, in overgangen zonder evenwicht, 'n zich onstuimig-verloren overgeven, om met z'n kleine, teere ziel aansluiting in 't groote gedrang van menschen, die d'r eigen kinderziel al lang verkwanseld hadden, te vinden.

Vooral de allereerste dagen, toen moeder op advies van den man-met-den-gouden bril, die hem-ook-is, voor 'n nooit te vergeten poos, met 'n zwart speelgoedhamertje, dat nog niet eens halfpondjes in hout kon drijven, op z'n borst en z'n rug - met almaar diep asem inzuigen - gehamerd had -, toen moeder op advies van dié meneer zelfs niet met vader mocht praten, omdat ze zoo'n heet voorhoofd en zulke heete handen had, en 't spook-van-'n-zussie-zonder-haar an een stuk lee te schreeuwen - van de honger, zee vader, terwijl de broodtrommel tot an den rand toe vol was - wist-ie zich niet te bergen van opgekropte lammenadigheid.

In de keuken, waar moeder anders bij alles zong, as ze aarpels jaste, 'n karbonaatje voor vader braaide, of 't beslag voor pannekoeken in de pisch-pisch-blazende ijzeren pan liet glijjen, dat 't witte, smeuige meel bruine bladders van de hette kreeg, in de keuken, waar-ie zelf wel had mogen meehelpen, om krenten te wasschen en kastanjes te poffen, tegen den tijd dat 't Christuskindje geboren was en moeder met groene sparretakkies thuis kwam - stommelde nu de kwalijk-gehumeurde buurvrouw-van-benee, die alleen zulke hardhandige oogen had, dat ze tweemaal 'n bordje van 't daagsche ontbijtservies, zonder 't an te raken gebroken had, en de schilfers van de émaille pannetjes vlogen, as ze enkel na de planken kéék.
http://www.dbnl.org/tekst/heij011droo01/