De vork, de wind en de helm
ZWOLLE / ROTTERDAM, 10 JAN (EHE / ANP) - Omdat het KNMI afgelopen weekeinde een weeralarm had uit doen gaan ging de voltallige hoofdreactie met Marcel T. lekker tegen de wind in fietsen. Het plan was door de Polder naar Lelystad te harken en vandaar via het prachtige Harderwijk, Nunspeet en de Knobbel terug naar Zwolle te koersen, een rit van iets meer dan honderd kilometer.
Bij windkracht vier al een hachelijke onderneming, bij windkracht acht bleek het ritje naar De Zande al dermate link (de oer Fries Marcel T., toch het een en ander and wind en storm gewend zou men mogen verwachten, werd twee maal bijna in de IJssel geblazen, en hoewel de voltallige hoofdreactie, toch niet voor een kleintje vervaard, de zinnen gezet had op stoempen werd de polderonderneming afgeblazen. "Te gevaarlijk", oordeelden beide wielerhelden. De smalle fietspaden zouden door de felle rukwinden bijna onbegaanbaar maken en op de provinciale weg zouden de beide heren al meermaals bijkans doodgereden door langsrazende Opel Astra’s en ander gepeupel. "Heroïek is een ding, maar om nu te eindigen als een van die vier die elk jaar op training kapot gereden worden is een ander", aldus de wildaantrekkelijke hoofdredacteur die zoals altijd wist wat goed hem was.
Hoe gevaarlijk de storm precies was werd duidelijk toen De Volkskrant een dag later berichtte dat de storm in Europa veertien dodelijke slachtoffers maakte. In Leeuwarden werd een vrouw van haar fiets afgeblazen. In de Regio waar de fietstocht waar de twee koersbroekjes zich destijds bevonden was het ook mis. In Nijkerk deed de storm aluminium platen van zeker vijf huizen afwaaien. Niemand raakte gewond.
In Almere belandden glasplaten uit de overkapping van het spoorwegstation op de grond. Op het dak van het station van Enkhuizen (ver weg, maar het meest originele plan van de tocht van gen had, had men de route Zwolle-Enkhuizen-Zwolle gereden) ging een antenne van een steunzender van de spoorwegpolitie om. De storm veroorzaakte in Friesland veel schade. Tussen Deventer en Olst ondervonden reizigers per spoor hinder van een omgewaaide boom die tegen een bovenleiding terecht was gekomen.
Bij terugkomst in Zwolle, na een ritje van een zeventig kilometers, brak Hoenderdos’ voorvork. Hoe het breken van de vork nu precies in de steel zit is vooralsnog onduidelijk.
De buiteling, waarbij de wildaantrekkelijke Hoenderdos een milde vorm van een der meest klassieke wielerblessures (aanhechting schouderblad/sleutelbeen) opliep – alsmede een hardnekkige kramp in het rechterbeen en enkele bloeduitstortingen – maakte weer eens duidelijk hoe groot het belang van het dragen eener valhelm is. "Heroïek is een ding, maar om nu te eindigen als Kivilev is een ander", aldus een geschrokken maar daarom niet minder wildaantrekkelijke Hoenderdos.
De EHE-hoofdredacteur viel bij het uitrijden van het eerste deel van de van Karnebeek tunnel, vlakbij het Hanzebad. Geschrokken omstanders schraapten de onfortuinlijke edoch daarom niet minder wildaantrekkelijke Hanzerenner to be van het zoab en stelden hem gerust. Door een vriendelijke amateur mountainbiker, die de Hanzerenners een week eerder, tijdens de eerste wintertraining op de Dellenweg al waren tegengekomen, werd de gekneusde stormkraai en zijn gebroken Koga/Myata in zijn woonstee afgeleverd alwaar een hete douche wonderen verrichtte.
Op de speciaal ingelaste persconferentie kon Hoenderdos er alweer mee lachen. Opgewekt als inherent aan zijn karakter verbonden is verklaarde hij dat "Tom Boonen zijn cranksets aan gruzelementen beukt en ik (Hoenderdos, red.) dat met voorvorken doe." Hoewel hij de zondagtraining met de Hanzerenners cancelde, meldde hij gelijk er volgende week weer bij te willen zijn. "Desnoods op mijn winterhark."
De wildaantrekkelijke Hoenderdos reed zaterdag niet op zijn winterhark. Waarom is niet geheel duidelijk. geworden. Het wildaantrekkelijke stoempkanon hulde zich in mysterie. Het wildaantrekkelijke enigma, dat wildaantrekkelijk is, glimlachte wildaantrekkelijk. "Ben ik niet wildaantrekkelijk?" vroeg hij wildaantrekkelijk aan een niet onaardig meisje met grijsblauwe ogen dat wellustig toegaf dat de wildaantrekkelijke Hoenderdos inderdaad wildaantrekkelijk was. "Vooral voor het andere geslacht", legde de wildaantrekkelijke Hoenderdos uit. "Dat doe ik sinds kort expres. Ik weet niet precies of ik al die vrouwelijke aandacht wel leuk vind, daarover hul ik mij nog liever wat in mysterie."
ZWOLLE / ROTTERDAM, 10 JAN (EHE / ANP) - Omdat het KNMI afgelopen weekeinde een weeralarm had uit doen gaan ging de voltallige hoofdreactie met Marcel T. lekker tegen de wind in fietsen. Het plan was door de Polder naar Lelystad te harken en vandaar via het prachtige Harderwijk, Nunspeet en de Knobbel terug naar Zwolle te koersen, een rit van iets meer dan honderd kilometer.
Bij windkracht vier al een hachelijke onderneming, bij windkracht acht bleek het ritje naar De Zande al dermate link (de oer Fries Marcel T., toch het een en ander and wind en storm gewend zou men mogen verwachten, werd twee maal bijna in de IJssel geblazen, en hoewel de voltallige hoofdreactie, toch niet voor een kleintje vervaard, de zinnen gezet had op stoempen werd de polderonderneming afgeblazen. "Te gevaarlijk", oordeelden beide wielerhelden. De smalle fietspaden zouden door de felle rukwinden bijna onbegaanbaar maken en op de provinciale weg zouden de beide heren al meermaals bijkans doodgereden door langsrazende Opel Astra’s en ander gepeupel. "Heroïek is een ding, maar om nu te eindigen als een van die vier die elk jaar op training kapot gereden worden is een ander", aldus de wildaantrekkelijke hoofdredacteur die zoals altijd wist wat goed hem was.
Hoe gevaarlijk de storm precies was werd duidelijk toen De Volkskrant een dag later berichtte dat de storm in Europa veertien dodelijke slachtoffers maakte. In Leeuwarden werd een vrouw van haar fiets afgeblazen. In de Regio waar de fietstocht waar de twee koersbroekjes zich destijds bevonden was het ook mis. In Nijkerk deed de storm aluminium platen van zeker vijf huizen afwaaien. Niemand raakte gewond.
In Almere belandden glasplaten uit de overkapping van het spoorwegstation op de grond. Op het dak van het station van Enkhuizen (ver weg, maar het meest originele plan van de tocht van gen had, had men de route Zwolle-Enkhuizen-Zwolle gereden) ging een antenne van een steunzender van de spoorwegpolitie om. De storm veroorzaakte in Friesland veel schade. Tussen Deventer en Olst ondervonden reizigers per spoor hinder van een omgewaaide boom die tegen een bovenleiding terecht was gekomen.
Bij terugkomst in Zwolle, na een ritje van een zeventig kilometers, brak Hoenderdos’ voorvork. Hoe het breken van de vork nu precies in de steel zit is vooralsnog onduidelijk.
De buiteling, waarbij de wildaantrekkelijke Hoenderdos een milde vorm van een der meest klassieke wielerblessures (aanhechting schouderblad/sleutelbeen) opliep – alsmede een hardnekkige kramp in het rechterbeen en enkele bloeduitstortingen – maakte weer eens duidelijk hoe groot het belang van het dragen eener valhelm is. "Heroïek is een ding, maar om nu te eindigen als Kivilev is een ander", aldus een geschrokken maar daarom niet minder wildaantrekkelijke Hoenderdos.
De EHE-hoofdredacteur viel bij het uitrijden van het eerste deel van de van Karnebeek tunnel, vlakbij het Hanzebad. Geschrokken omstanders schraapten de onfortuinlijke edoch daarom niet minder wildaantrekkelijke Hanzerenner to be van het zoab en stelden hem gerust. Door een vriendelijke amateur mountainbiker, die de Hanzerenners een week eerder, tijdens de eerste wintertraining op de Dellenweg al waren tegengekomen, werd de gekneusde stormkraai en zijn gebroken Koga/Myata in zijn woonstee afgeleverd alwaar een hete douche wonderen verrichtte.
Op de speciaal ingelaste persconferentie kon Hoenderdos er alweer mee lachen. Opgewekt als inherent aan zijn karakter verbonden is verklaarde hij dat "Tom Boonen zijn cranksets aan gruzelementen beukt en ik (Hoenderdos, red.) dat met voorvorken doe." Hoewel hij de zondagtraining met de Hanzerenners cancelde, meldde hij gelijk er volgende week weer bij te willen zijn. "Desnoods op mijn winterhark."
De wildaantrekkelijke Hoenderdos reed zaterdag niet op zijn winterhark. Waarom is niet geheel duidelijk. geworden. Het wildaantrekkelijke stoempkanon hulde zich in mysterie. Het wildaantrekkelijke enigma, dat wildaantrekkelijk is, glimlachte wildaantrekkelijk. "Ben ik niet wildaantrekkelijk?" vroeg hij wildaantrekkelijk aan een niet onaardig meisje met grijsblauwe ogen dat wellustig toegaf dat de wildaantrekkelijke Hoenderdos inderdaad wildaantrekkelijk was. "Vooral voor het andere geslacht", legde de wildaantrekkelijke Hoenderdos uit. "Dat doe ik sinds kort expres. Ik weet niet precies of ik al die vrouwelijke aandacht wel leuk vind, daarover hul ik mij nog liever wat in mysterie."
gepost door Daniël @ 10:40
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage