Zielig
Wat is eigenlijk zieliger? Iemand die op Valentijnsdag wél een kaart krijgt, of iemand die er geen heeft ontvangen? Of iemand die alle voorgaande jaren wel een kaart kreeg en nu in eens niet meer?
Hoe stom Valentijnsdag ook is – en dat is het - toch is het voor veel mensen elk jaar hetzelfde liedje: als puntje bij paaltje komt, en de mat is leeg zijn ze toch weer teleurgesteld. Elk jaar is de mat leeg. Dan is het maar goed dat Valentijnsdag zo stom is, anders zou het helemaal zielig zijn.
Rijst de vraag of Valentijnsdag eigenlijk zielig is. Menigeen zal geneigd zijn jaa te roepen, maar koestert net als ondergetekende toch de wens op een kaartje. Dat is dan volgens mij helemaal zielig, maar toch lag gisteren de Hallmark site de hele dag plat. Ik weet dit omdat het gisteren op nu.nl stond, en zoals jullie weten liegt nu.nl nooit.
Just2Match, een zielig relatiebemiddelingsbureau vertelde mij vorige week al dat de vrouwelijke single teleurgesteld is in Valentijnsdag. Er zou sprake zijn van een hoog verwachtingspatroon onder vrijgezelle dames. Getrouwden maakten zich er minder druk om (die zijn er al lang achter dat ze niets van hun man hoeven te verwachten). Door de commercie aangejakkerd, stellen de dames trouwens behoorlijk stevige eisen: het geijkte kaartje, bosje rozen of doos chocolade kunnen anno nu echt niet meer. In plaats daarvan wil de moderne singlevrouw het liefst een strandwandeling (met geleende hond), een cursus salsadansen of indoorskiën.
Ikzelf heb de hoop op een kaartje lang geleden al opgegeven. Ik krijg nooit kaartjes en dus ook niet met Valentijnsdag. Ik vermoed dat dat iets te maken heeft met mijn rottige karakter, slechte persoonlijke hygiëne en totale gebrekkigheid in het algemeen. Ik vind het dan ook logisch dat ik geen kaartje krijg met Valentijn, sterker nog: als ik wel een kaartje kreeg zou ik dat opvatten als een belediging voor mijn zeer hoge intelligentie.
Nee, het kaartje heeft absoluut afgedaan. De moderne mannelijke single hoeft geen lullig kaartje ook geen elektrische. Nee, de moderne singleman vindt dat hele Valentijnsgedoe eigenlijk maar gelul, indoorskiën veel te duur en een hond lenen om mee op het strand te lopen ronduit bespottelijk. Als de moderne man zin heeft om op het strand te gaan lopen, of te indoorskiën hoeft de moderne man daar geen rozengeur en maneschijndagje voor te verzinnen, dan doet hij dat gewoon ongeacht de dag van het jaar! Niet dat hij dat doet, maar als hij zou willen, dan zou hij dat zeker doen. En daar is niets zieligs aan.
Wat is eigenlijk zieliger? Iemand die op Valentijnsdag wél een kaart krijgt, of iemand die er geen heeft ontvangen? Of iemand die alle voorgaande jaren wel een kaart kreeg en nu in eens niet meer?
Hoe stom Valentijnsdag ook is – en dat is het - toch is het voor veel mensen elk jaar hetzelfde liedje: als puntje bij paaltje komt, en de mat is leeg zijn ze toch weer teleurgesteld. Elk jaar is de mat leeg. Dan is het maar goed dat Valentijnsdag zo stom is, anders zou het helemaal zielig zijn.
Rijst de vraag of Valentijnsdag eigenlijk zielig is. Menigeen zal geneigd zijn jaa te roepen, maar koestert net als ondergetekende toch de wens op een kaartje. Dat is dan volgens mij helemaal zielig, maar toch lag gisteren de Hallmark site de hele dag plat. Ik weet dit omdat het gisteren op nu.nl stond, en zoals jullie weten liegt nu.nl nooit.
Just2Match, een zielig relatiebemiddelingsbureau vertelde mij vorige week al dat de vrouwelijke single teleurgesteld is in Valentijnsdag. Er zou sprake zijn van een hoog verwachtingspatroon onder vrijgezelle dames. Getrouwden maakten zich er minder druk om (die zijn er al lang achter dat ze niets van hun man hoeven te verwachten). Door de commercie aangejakkerd, stellen de dames trouwens behoorlijk stevige eisen: het geijkte kaartje, bosje rozen of doos chocolade kunnen anno nu echt niet meer. In plaats daarvan wil de moderne singlevrouw het liefst een strandwandeling (met geleende hond), een cursus salsadansen of indoorskiën.
Ikzelf heb de hoop op een kaartje lang geleden al opgegeven. Ik krijg nooit kaartjes en dus ook niet met Valentijnsdag. Ik vermoed dat dat iets te maken heeft met mijn rottige karakter, slechte persoonlijke hygiëne en totale gebrekkigheid in het algemeen. Ik vind het dan ook logisch dat ik geen kaartje krijg met Valentijn, sterker nog: als ik wel een kaartje kreeg zou ik dat opvatten als een belediging voor mijn zeer hoge intelligentie.
Nee, het kaartje heeft absoluut afgedaan. De moderne mannelijke single hoeft geen lullig kaartje ook geen elektrische. Nee, de moderne singleman vindt dat hele Valentijnsgedoe eigenlijk maar gelul, indoorskiën veel te duur en een hond lenen om mee op het strand te lopen ronduit bespottelijk. Als de moderne man zin heeft om op het strand te gaan lopen, of te indoorskiën hoeft de moderne man daar geen rozengeur en maneschijndagje voor te verzinnen, dan doet hij dat gewoon ongeacht de dag van het jaar! Niet dat hij dat doet, maar als hij zou willen, dan zou hij dat zeker doen. En daar is niets zieligs aan.
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage