Errare humanum est

Back with a new batch!

30/01/2005

Errare humanum est enige in haar soort
ROTTERDAM, 1 FEB. - Wellicht was het u al opgevallen dat de google zoekfunctie voor Errare humanum est zelden iets zinnigs oplevert. Dit alles heeft het in het verleden wel gedaan, maar op de een of andere manier lijkt dit instrument momenteel tamelijk comateus. Reden genoeg dus, om eens de andere functies van google onder de loep te nemen en wat blijkt:
'Uw zoekbewerking - related:errare.blogspot.com/ - heeft geen overeenkomstige documenten opgeleverd'
Op zich logisch natuurlijk, gezien de unieke aard van dit webmagazine, maar toch is het fijn als dit zo nu en dan eens zwart op wit wordt bevestigd. Immers, net zoals je zonder sofinummer niet bestaat is iets pas waar als google het onomstotelijk kan aantonen. Menige factchecker bij de telegraaf kan dat beamen.

29/01/2005

Groot tbc-onderzoek in Zeist

Door Daniël Hoenderdos
ZEIST, 28 JAN. In Zeist begint maandag het grootste contactonderzoek naar tuberculose dat tot nog toe Nederland plaatshad. Zo'n 15.000 mensen worden getest.

De C1000-supermarkt `André van Ek' ligt in de staatsliedenbuurt in Zeist. Het is een echte buurtsuper, waaraan weinig bijzonders te zien valt. De winkel vormt het centrum van de grootste tuberculosebesmetting die Nederland ooit gekend heeft.

Op 18 november 2004 werd door de tuberculosebestrijding Utrecht bij een medewerker van de supermarkt open longtuberculose geconstateerd. Na een standaardonderzoek bleek dat zijn gehele familie en vrijwel al zijn kennissen besmet waren.

Een zogeheten tweede-kringonderzoek onder de medewerkers van de C1000 werd ingesteld. Op 9 december bleken 40 van de 71 medewerkers besmet.

De gemeente Zeist besloot tot een contactonderzoek bij alle klanten van de supermarkt. Uit een steekproef onder wijkbewoners is gebleken dat ongeveer 15.000 mensen getest moeten worden, een kwart van de gemeentelijke populatie.

,,De omvang van dit onderzoek is bij mijn weten nog niet eerder vertoond'', aldus H. Kruisselbrink, directeur van GGD Midden-Nederland.

,,Het is een fikse klus'', zegt burgemeester R. Boekhoven die de kosten van dit onderzoek op ongeveer 450.000 euro schat, voor de gemeente een grote som geld. Hij richt zich dan ook ,,tot de hogere machten'' voor financiële steun.

Aanstaande maandag wordt begonnen met het afnemen van de mantouxtest bij 11.500 mensen. Er werken zo'n honderd mensen samen om alles in goede banen te leiden, onder wie dertig artsen en verpleegkundigen van de GGD en de Utrechtse tuberculosebestrijding, 35 gemeentemedewerkers en enkele politieagenten.

De meeste van de vaste klanten van de C1000 laten zich laconiek uit over het onderzoek. ,,Ik maak me geen zorgen'', zegt Petra te Brake die juist de supermarkt uitkomt. ,,De kans is heel klein dat ik het heb.''

Maar Esther Daems maakte zich wel druk voor haar zwangere zusje. ,,Die was helemaal in paniek'', zegt ze. ,,Ze belde meteen de huisarts en de GGD.''

,,Door open te communiceren'', zegt burgemeester Boekhoven, ,,hoopten wij de onzekerheid weg te nemen.'' De gemeente lichtte het publiek in door een mailing, openstelling van een gratis telefoonlijn en posters in de winkel.

B. Koster, arts bij de Utrechtse tuberculosebestrijding, wijst op het belang van dergelijke communicatie om paniek te voorkomen. ,,Tbc is een ziekte met een stempel. Vroeger gingen een heleboel mensen dood aan tbc.''

Ondanks de communicatie van GGD en gemeente is mevrouw M. Lit, ook vaste klant bij C1000, nog niet geheel gerust. Dat ze in de winter wel eens verkouden is – soit, dat kan gebeuren. Maar drie keer hardnekkig achter elkaar? ,,Dan ga je jezelf toch vragen stellen.''

Niet alleen het 0800-nummer werd gebeld. Huisarts P. Meuwese zegt te zijn ,,overstelpt met telefoontjes, soms wel tien, twintig op een ochtend.'' Ook huisarts J. van den Berg merkt dat mensen eerder geneigd zijn bij de huisarts langs te gaan.

Tegenover de supermarkt ligt seniorencomplex `Binnenhof'. Mevrouw G. Uijlenbroek van de bewonerscommissie merkt weinig van de beroering. ,,In eerste instantie schrik je een beetje, maar daarna ga je relativeren. Zoveel omgang hebben wij met die meneer toch niet gehad in de winkel?'' De meeste bewoners lachen het gezondheidsrisico weg. Mevrouw W. Wernert heeft `haar hele leven' in een drogisterij gewerkt: ,,Dan had ik het daar wel opgelopen.''

Het aantal tbc-patienten in Nederland schommelt rond de veertienhonderd. ,,En dankzij de goede medicijnen die in de jaren vijftig zijn uitgevonden gaan er nog nauwelijks mensen aan de ziekte dood'', aldus tbc-arts Koster die dan ook geen reden ziet tot ongerustheid. ,,Van de tien mensen die besmet raken met tbc wordt er maar één ziek. En maar een op de tien zieken ontwikkelt de fase waarin hij een besmettingsbron voor anderen vormt, de zogenaamde open variant'', legt hij uit.

Van de veertienhonderd gevallen van tuberculose is volgens Henk Kruisselbrink, de directeur van GGD Midden-Nederland, ,,ongeveer de helft geïmporteerd'', de andere helft is van Nederlandse origine.
Het kan lang duren voor infectie met tuberculose daadwerkelijk tot ziekte leidt. Het Tuberculosefonds meldt dat de bacteriën jarenlang in het lichaam kunnen blijven, en zich daarna, bij verminderde weerstand, tot ziekte ontwikkelen.

Resistente tbc-stammen in Oost-Europa

Tuberculose, ook wel tbc en voorheen tering geheten, wordt veroorzaakt door de tuberkelbacil. Voor de Tweede Wereldoorlog was tbc volksziekte nummer één. Vroeger bestond er vrijwel geen verweer tegen de ziekte. Door opsporing en isolatie van de patiënten in kuuroorden werd de ziekte ingedamd. Tegenwoordig zijn er goed werkzame antibiotica. Helaas ontwikkelen zich resistente stammen, vooral in Oost-Europa.

Tbc wordt vastgesteld met de mantouxtest, genoemd naar de Fransman Charles Mantoux. Deze test bestaat tegenwoordig uit een fijne injectie in de huid waardoor een reactie wordt opgewekt. Aan de grootte van deze reactie kan worden bepaald of en hoe sterk men besmet is. Omdat ook een reactie plaatsvindt als men eerder met tuberculose in contact is geweest, wordt de mantouxtest alleen gedaan bij mensen die na 1 januari 1945 geboren zijn. De kans is namelijk vrij groot dat iedereen die voor 1945 geboren is, al met tbc is aanraking is geweest.

Waar de mantouxtest tekortschiet, kan een röntgenfoto van de longen gemaakt worden. Het stralingsniveau is weinig belastend. Ook zwangere vrouwen kunnen doorgelicht worden.
Door toenemend contact met het buitenland neemt de kans op tuberculose weer sinds lange tijd toe. Tuberculoseartsen zijn extra gespitst op reizigers die uit Oost-Europa komen, omdat zij drager kunnen zijn van tuberculosestammen die resistent zijn geworden voor de gebruikelijke antibiotica. Er is extra medicatie beschikbaar waarmee die stammen worden bestreden.

28/01/2005

Errare infantum est
Coming of age is nooit gemakkelijk, lieve lezer, dat bewijst deze foto. De een wordt sneller volwassen dan de ander, sommigen worden het nooit.
Dit webmagazine is vandaag peuter geworden, een taart met drie kaarsjes. Na twee jaar kruipen en brabbelen, begint Errare humanum est langzaam op te groeien, met als sprekend voorbeeld onze huidige layout.

De website beleeft in de eerste twee jaar van haar leven een verwarrende tijd. Leren lopen en praten is niet gemakkelijk, ook niet voor een website. Soms is er tijdenlang geen nieuws te melden, het andere moment is de bedrijvigheid niet bij te houden. Met de derde jaargang hoopt de gehele redactie een wat evenwichtiger en eenduidiger website neer te zetten, met elke week een gevarieerd aanbod in verhalen – variërend van gedegen journalistieke producties tot rabiate leugens.

Errare humanum est gaat de derde jaargang in en wenst al haar lezers net zoveel plezier met het lezen van de stukken, als wij hadden met het maken ervan.

In dit feestnummer:

Eerste twee delen van een feuilleton: De verbittering van Thomas Lumpke
Symposion (Feest)
Groot TBC onderzoek in Zeist


25/01/2005

De absurde gebroeders Zykov



De mijnwerkers van de Dnjepretov ijzermijn in 1931. Staand, van links naar rechts: Gergi Topulev, Sergei Jaskow, Danko Brotlovitsj, Antoni Charchovitsj, Lev Zolnikov, Nikita Jaskow, Koffie Zykov, Alexandr Brotlovitsj, Pjotr Mitsja. Zittend van links naar rechts: Jozef Gernitsjin, Pavlovitj Kolchoz, Tremor Zykov, Pazkal Zykov, Maxim Birkin. Klik op de foto voor een grotere versie.

ROTTERDAM, 24 JAN. - We schrijven Rusland, 1931, drie jaar na Stalins greep naar de macht. Alle religie is al twee jaar verboden, we staan aan de vooravond van de tijd van ‘De Grote Zuivering’ die aanvangt na de moord op Sergei Kirov in 1934. Stalins waanzin begint al op het land te drukken, het eerste vijfjarenplan heeft nog drie jaar te gaan en lijkt al te zijn mislukt. De mannen van de Dnjepretov ijzermijn lijken de enigen die zich aan het vrijwel onmogelijke schema kunnen houden.

De mannen zijn daar trots op, want zoveel andere dingen hebben ze niet. Over het algemeen zijn het ernstige hardwerkende vaders, af en toe te betrappen op dronkenschap, soms slaan ze hun vrouw en kinderen. Maar ach, dat werd in die tijd nog geaccepteerd.

De mannen zijn terecht trots op hun prestatie: de fotograaf van het staatsblad Dagelijkse Spiegel, afdeling Tomsk is helemaal naar de mijn afgereisd – een reis van ruim anderhalve week – om de foto te maken. De delvers zijn lichtend voorbeeld voor de rest van de natie: deze delvers spelen het klaar, de vijfjarenplannen worden een succes en de grootsheid van Rusland, de Partij en Stalin kent geen grenzen!

In het midden van de foto staan en zitten de drie gebroeders Zykov: Koffie, Tremor en Pazkal. In vergelijking met de anderen zijn ze nog jong, vol bravoure. De Zykovs zijn de grappenmakers van het stel, hun spot luistert het harde leven onder de grond op. In de Sovjet Unie werd destijds geëxperimenteerd met tiendaagse werkweken, een schema dat onhoudbaar bleek, stress en burnout waren het gevolg al werd dat toen nog niet zo genoemd. Voorman Danko Brotlovitsj (derde staande man van rechts) in het artikel bij de foto in de Dagelijkse Spiegel: "Zonder de gebroeders Zykov zouden wij het onder de grond lang niet zo goed uithouden. Tremor, Koffie en Pazkal zijn onze schuimbanaantjes."

Alle drie de broers kenmerken zich door hun grote gevoel voor absurdisme. "De jongens zijn zo goed op elkaar ingespeeld dat ze heel subtiel de meest bizarre situaties kunnen neerzetten. Ik geloofde ooit een verhaal over jonglerende nijlpaarden", schijnt de voorman tegen de journalist gezegd te hebben.
De rolverdeling tussen de broers was dat Koffie Zykov (de oudste van de broeders, op de foto is hij 21) zich onderscheidde van zijn broers door zijn cynische humor. "Zo jong en al zo verbitterd", meldt delver Maxim Birkin aan de journalist verklaren. "Wat zal er van hem worden als hij zo oud is als ik?" Tremor Zykov (op de foto 19) is op het eerste gezicht een introverte jongen, die "enorm goed slap kan ouwehoeren", aldus boezemvriend Pavlovitj Kolchoz. "Hij laat je dingen geloven die helemaal niet kunnen." Pazkal Zykov (18) voorziet het verhaal van zijn twee oudere broers met subtiele grapjes, verwijzingen of vileine opmerkingen.

Koffie, Tremor en Pazkal Zykov werden een paar jaar na de Russisch Japanse oorlog geboren in het circa zeventig jaar eerder gestichte Vladiwostok. Tijdens de machtsstrijd tussen Trotski en Stalin in de jaren na de dood van Lenin, verhuisde vader Zykov van Vladiwostok, waar zijn opa en oma destijds waren gaan wonen, terug naar de geboorteplek van zijn ouders: Dnjepretov aan de voet van de Oeral.

Hier was destijds nog geen ijzermijn, maar werd al wel naar steenkool gegraven. Toen bleek dat er ook ijzer in de bergen te vinden was – in 1927 bij toeval ontdekt door Danko Brotlovitsj (toen nog delver in een van de steenkool mijnen) – werd Dnjepretov in rap tempo geïndustrialiseerd tot middelgrote Russische plaats, zoals in de negentiende eeuw bijvoorbeeld ook al was gebeurd in Waloonië. Waar steenkool en ijzererts samen gevonden worden, kaan immers gemakkelijk en tegen lage transportkosten staal worden gemaakt.

Dnjepretov opende in 1929, het jaar van de beurskrach, de ijzermijn en vanaf dat moment waren de gebroeders Zykov daar werkzaam. De meeste mijnwerkers werden niet oud. Stoflong was een veel voorkomende doodsoorzaak. Toch zijn de gebroeders Zykov niet in de mijn omgekomen. Koffie Zykov stierf in de winter van 1942-1943 in de slag om Stalingrad, Tremor Zykov stierf in 1951 aan longtubercolose en Pazkal Zykov stierf twee weken later aan dezelfde ziekte.

Moe = ziek

ROTTERDAM, 25 JAN (nu.nl) - Chronische vermoeidheid is een ziekte. Dat stelt een commissie van de Gezondheidsraad onder leiding van oud-minister Borst van Volksgezondheid. Zo'n 30.000 tot 40.000 Nederlanders kampen met chronische vermoeidheid.

De ziekte komt vooral voor bij vrouwen. Volgens de raad kan de vermoeidheidsziekte leiden tot ernstige invaliditeit. De klachten variëren van langdurige vermoeidheid tot gewrichtspijnen.

Patiënten voelen zich volgens de Gezondheidsraad vaak niet serieus genomen omdat veel artsen denken dat ze zich aanstellen. Met therapie kunnen patiënten weer op de been geholpen worden, maar de wachtlijst voor behandeling is lang.
Nederland telt momenteel een gespecialiseerd centrum (Nijmegen) voor chronische vermoeidheid. De Gezondheidsraad pleit in haar rapport voor meer behandelcentra.

Een deze week ook:

De absurde gebroeders Zykov
Software test hitgevoeligheid

24/01/2005

Software test hitgevoeligheid

ROTTERDAM, 24 JAN (nu.nl / hitsongscience.com) – Nieuwe software van het Spaanse bedrijf Polyphonic HMI kan de hitgevoeligheid van een popliedje voorspellen, meldt nu.nl. De software, genaamd Hit Song Science , voorspelde volgens het nieuwsportaal al eerder het succes van Norah Jones en ook alle vijf hits van de Amerikaanse band Maroon 5 werden goed voorspeld.

Wanneer een nieuw liedje in de database wordt ingevoerd, isoleert en analyseert de software patronen in allerhande muzikale zaken als melodie, harmonie, tempo, pitch, beat et cetera. Dit proces wordt door de makers Spectral Deconvolution genoemd. Elk liedje is vervolgens op een raster dat het muzikale universum genoemd wordt.

Vervolgens kan worden gekeken naar de wiskundige overeenkomsten en afwijkingen met andere hits in het universum. Het viel de onderzoekers op dat de platen die hits geworden waren overeenkomstige wiskundige patronen hadden, en dat het zeldzaam was dat een plaat een hit werd die buiten de hitclusters vielen.

Wanneer dit gebeurde had volgens het Spaanse bedrijf weinig met de wiskunde van doen. "Een patriottisch plaatje dat vlak na elf september werd uitgebracht (Live, I will overcome?, red.) werd weer populair, niet vanwege de muziek (doh!, red.) maar vanwege de kracht van de boodschap in de tekst", aldus de webzijde.

Volgens de makers van de technologie is de software dan ook niet honderd procent waterdicht omdat er talloze andere zaken meespelen in het maken van een hitje. De belangrijkste drie factoren zijn dat het plaatje moet blijven hangen, het wiskundige patroon moet kloppen en het moet goed gepromoot worden. De software kan, aldus de makers, alleen die tweede factor openbaren.
Vopos presenteren nieuwe cd
Bikkelharde oldschool met een thrashmetal randje
ZWOLLE, 21 JAN. - Als een hitsig puberjongetje staat Vopo bassist Frans de Grebber aan de bovenste snaar van zijn bas te hengsten. De punkoudgediende trekt op die manier een muur van geluid op waar de twee gitaristen lustig doorheen scheuren. Niks ingenieuze loopjes of melodie, van die nieuwerwetse liflafjes moeten de Vopos niets hebben. De hedendaagse punkmuziek ligt, zeker in vergelijking met de bands die de punk eind jaren zeventig en begin jaren tachtig groot maakten, behoorlijk lekker in het gehoor. The Offspring scoort hitje na hitje een poppy sound die zwaar leunde op irritant catchy refreintjes, skatepunkbandjes maken liedjes over mislukte kalverliefdes of – nog erger – de uitzuigende muziekindustrie. Als klap op de spreekwoordelijke vuurpijl trad Greenday de twaalfde januari van dit jaar nog op in een goed volle Heineken Music Hall met als gevolg een lovende recensie in nota bene het NRC Handelsblad. Zijn de tijden veranderd? Is punk inderdaad dood? Nee natuurlijk is punk niet dood. Een veel interessantere vraag is of de skatepunkertjes, The Offspring en Greenday zich wel punk mogen noemen. Recensent dezes neemt in die discussie noch in dit stukje geen stelling, maar wijst erop dat zij die afgelopen vrijdag in een gezellig druk Hedon aanwezig waren een gelikte popact verwachten wel van een hele koude kermis thuiskwamen. De Vopos zijn geenzins een gelikte popact. De cd-presentatie van de Zwolse punkband de Vopos was er een die oude tijden letterlijk deed herleven. Vanaf het tweede nummer voelde schrijver dezes de zin om overhemd uit te trekken en een paar van de opstandige jeugdigen die zich voor het podium hadden verzameld een flinke dreun te verkopen in de hoop er een terug te krijgen en dat was al lang niet meer zo geweest. Schrijver dezes wist zich te beheersen en hield de kleren aan, zanger Marco Vettorato trok daarentegen het t-shirt uit. Met het enorme tempo waarmee de Vopos door hun repertoire gaan is dat niet verwonderlijk, aan pauzeren of vrolijke intermezzo’s doen de Vopos niet. De bikkelharde oldschool punk die deed denken aan The Exploited en Youth Brigade – de laatste afgelopen zomer nog tijdens Deconstruction 2004 in de IJsselhallen present – kon zeker vermaken. Vooral toen de accordeon ter hand genomen werd als muzikale tegenhanger van de tekst die ging over een nucleaire oorlog. Behalve de nummers van de nieuwe plaat werken ook enkele oudere nummers gespeelt, en sommige werden kennelijk als algemeen bekend beschouwd: zanger Marco Vettorato sprong niet alleen op het podium maar er ook vanaf de zaal in, de microfoon onder de neus van lieden duwend, die de song nog blijken te kennen ook. Het geluid was in Hedon weer eens niet optimaal - zang veel te zacht, gitaar veel te hard (of hoorde dat zo?) - maar gelukkig kreeg iedereen een gratis cd’tje mee naar huis om het nog eens op zijn of haar gemak na te luisteren. Aan de andere kant, slecht verstaanbare teksten is een notoir probleem bij punks en lijkt ook in de jarenlange traditie van de punk te vallen. Op de cd zelf, in eigen beheer uitgebracht, zijn de zaken wat meer in overwicht is de tekst soms te verstaan. Waar de titel van de nieuwe Vopoplaat, The price of being young geheten, nu precies op slaat is niet helemaal duidelijk. Als ze doelen op de wellicht gevoelde tekenen van ouderdom was daar tijdens het optreden in elk geval niets van te merken. Na een klein uurtje vrijwel onafgebroken highspeed punkmuziek waar hier en daar zelfs een rafelig thrashmetal randje aan kleeft, waren de heren nog goed voor een korte toegift. Conditioneel lijken de oudjes (de heren zijn begin veertig) dus geenszins opgebrand. Of bedoelen de mannen het veel filosofischer en is het een subtiele reflectie op hun jeugd (immers: youth is wasted on the young)? Ook dit lijkt onwaarschijnlijk, ook oude nummers zijn op de The price gezet. Niet louter nieuw materiaal dus, maar daarom niet minder de moeite waard. Hoevelen van u wisten überhaupt van het bestaan van de Vopos af?De Vopos spelen de elfde februari in Ojeesee te Hardenberg.

20/01/2005

Horoscoop 26/1 - 2/2 2005

Ram (21/3 – 20/4)
In de liefde lijkt er geen wolkje aan de lucht, maar pas op: schijn bedriegt en een ongeluk zit in een klein hoekje! Op het werk hoeft u niet zo te tobben, het mislukt deze week toch. Thuis kan het zijn dat u misschien eventueel tot een inzicht komt.

Stier (21/4 – 20/5)
O, o, Stier, wat maakt u het zich weer moeilijk! In de liefde kunt u de zaken maar beter laten berusten, anders werkt u alleen maar dieper in de nesten. Op uw werk loopt alles op rolletjes, maar u hebt ook nog een huis! Schuw daar de afwas niet.

Tweelingen (21/5 – 21/6)
Neem de tijd om een belangrijke liefdesbeslissing te nemen. Overdaad schaadt, Tweelingen! Thuis wacht een emotioneel weerzien met iets of iemand diet of dat u verloren waande. Laat dat u op uw werk niet van de wijs brengen en haal ook eens koffie voor de stagiair.

Kreeft (22/6 – 22/7)
De sterren voorspellen af en toe zon met hier en daar een buitje. Waar precies is nog niet goed te zeggen, maar plaatselijk kan het wat vriezen, met gladdigheid tot gevolg. Pas dus op voor op en afritten van de levensweg Lieve Kreeft, zowel in de liefde, op het werk of thuis!

Leeuw (23/7 – 23/8)
Lekker in de zomer jarig he, Leeuw! Maar dat helpt u niet tegen alle tegenslagen die de winter met zich meebrengt: uw relatie gaat deze week kapot, u stoot uw hoofd aan een keukenkastje en u wordt waarschijnlijk ontslagen. Zelfmoord is een serieuze optie.

Maagd (24/8 – 23/9)
In de liefde is veel afhankelijk van het sterrenbeeld van de partner. Maagden met een Kreeft doen er verstandig aan de relatie te verbreken, de Kreeft is de komende week instabiel. In alle andere gevallen doet u verstandig aan de beslissing even uit te stellen: komt tijd, komt raad. Over de werk cq. thuissituatie doen de sterren geen uitspraken.

Weegschaal (24/9 – 23/10)
In de liefde is alles mogelijk. Op het werk moet u uw slag slaan als deze zich voordoet. Wees niet teveel thuis deze week, de meeste dodelijke ongelukken gebeuren daar. Het is een goede tijd om een vakantie te boeken.

Schorpioen (24/10 – 22/11)
U kunt er ook allemaal niets aan doen Schorpioen. Daarom moet u al het berokkende leed maar niet aantrekken, uw partner had beter moeten weten. Verder zijn de sterren volkomen in harmonie en op het werk lijken gouden tijden aan te breken, maar wees niet te gretig!

Boogschutter (23/11 – 21/12)
Neem niet teveel hooi op uw vork, Boogschutter, sommige dingen zijn strafbaar. Leg deze week al uw gedragingen nauwgezet vast en luister niet naar de stemmen in uw hoofd. Op het werk doen zich deze week geen noemenswaardige kansen voor, stort u daarom eindelijk eens op dat uitgestelde langetermijn project. Thuis moet u stofzuigen.

Steenbok (22/12 – 20/1)
Lankmoedigheid is niet sexy Steenbok! In de liefde verslikt uw ega zich en een heimlich is noodzakelijk. Op het werk bent u juist te autoritair. Pas op voor de stagiair, deze koestert wrok jegens u.

Waterman (21/1 – 19/2)
Sex and drugs and rock ’n roll deze week waterman. Iedereen wil u zijn deze week. De kater komt hoogstwaarschijnlijk later, maar altijd en doorgaans precies op tijd. Maakt u zich daar nu nog maar niet druk over, dat zien we dan wel weer. Genieten is een vak apart.

Vissen (20/2 – 20/3)
Houd op met tobben, Vissen. Maak van deze kalme week op het werk gebruik om uw twijfels over de liefde op een lijn te krijgen. Een opgeruimde geest begint in een opgeruimd huis. Maak niet alleen spreekwoordelijk schoon schip! Alles komt goed, mits u de moed niet verliest.

19/01/2005

E-mailen met prominenten

Goed idee! Ik zal binnenkort weer eens iets voor arme mensen in de krant zetten. Ik ben ten slotte ook arme student geweest. Eigenlijk ben ik nog steeds heel arm, maar Godlof geen student meer. Succes, en spoedig volgt een bruikbaar recept.

Groet, Sylvia Witteman

----- Original Message -----
From: "Daniël Hoenderdos"
To: s.witteman@volkskrant.nl
Sent: Sunday, January 16, 2005 4:05 PM
Subject: Ach en weeklaag

Lieve - nee, heerlijke - Sylvia,

Hoort mijn weeklaag! Nog niet zo lang geleden, als deze hongerige student na een x aantal weken op het rantsoen van het volkskrant studentenkookboekje (blègh, maar goedkoop) zijn moedertje kwam opzoeken (6 kilo afgevallen, "kind wat zie je eruit") zette moeders 's avonds allerhande heerlijkheden (waarvan de gratin mij het helderst voor de geest staat) op tafel. Het was bijkans elke zaterdag en zondag kerstmis in huize Hoenderdos, met als voornaamste ingrediënten vet en liefde: zoals het hoort dus.

Maar sinds jij, Sylvia, weer terug bent in ons kikkerlandje (und warum?) wordt ik thuis geacht de pindarookworsten van Pay, of (hemel beware!) de stoofpotjes van Adriaan te verschalken. Ik heb uit pure angst mijn moeder al een maand of twee niet meer gezien en het wordt binnenkort weer tijd. Overigens heb ik overwogen je kookboek te kopen, maar van dat geld kan ik ook weer een half jaar spaghetti met tonijn eten. Dillema's dilemma's. Ik heb van meerdere vrienden een dergelijk probleem vernomen. Help ons, help ons Syl, help de studenten van Nederland aan een goede maaltijd! God weet dat we het nodig hebben!

--
Met vriendelijke groeten,
Daniël Hoenderdos

PS. Ik vond vooral de bigosj - die ik van mijn vakantiegeld kon
bekostigen - erg lekker.
Dansen op de Alpentoppen

ROTTERDAM 19 JAN. - Errare humanum est zal van de zomer dansen op de Alpentoppen. Op 9 juli rijdt de moedige hoofdredacteur dezes de Marmotte.

Profiel La Marmotte
Een keer eerder bedwong Hoenderdos een col. In de Noord-Spaanse Asturias mountainbikete hij betrekkelijk eenvoudig van Potes naar Fuente Dé en terug, een ritje van 50 kilometer, naar iets meer dan 1100 meter hoogte.


Het zette de fietsgek aan tot racefietsen, een hobby die uiteindelijk leidde tot het streven de Alpen te bedwingen. Hoenderdos zegde vorig jaar toe in 2005 de Alpe D'Huez te zullen beklimmen. Onder andere ook de Zwolse prominenten Leon B. ("Geen familie van Ali of Mohammed!") en Charly S. gaan de alp op. Hoenderdos besloot gisteren, na overleg, toch met de jongens van de club ('Harko en Longshanks') naar Frankrijk af te reizen.

Het was nog niet geheel zeker of Hoenderdos mee zou gaan. De hoofdredacteur had vraagtekens van logistieke aard bij de onderneming, maar is kennelijk toch overtuigd geraakt van de kans van slagen van de onderneming.
Na de medische sportkeuring (Hoenderdos is officieel gezond verklaard) werd hem aangeraden wat extra op kracht te trainen. Met de Marmotte in het vooruitzicht heeft Hoenderdos al laten weten wat vaker op het grote blad de bergjes op te rijden.

La Marmotte is een tourtocht over 174 kilometer en finished op de Alpe D'Huez. De eerste col, de Croix de Fer, wordt evenals de tweede (Télégraphe) in de tour op Woensdag 13 juli aangedaan in de etappe van Courchevel naar Briançon (over 173 kilometers).

Fotoverslag volgt in de nazomereditie van dit webmagazine.
‘Ik ben gewild. Natuurlijk – hey, look at me.’
Door Daniël HoenderdosZWOLLE, 19 JAN. - De aimabele hoofdredacteur van dit webmagazine biedt koffie aan. Met graagte neem ik de dampende kop in ontvangst. De deur naar de redactieruimte, waar koortsachtig gebeld en getikt wordt, doet de hoofdredacteur dicht. Het kantoor van Daniël Hoenderdos, 23 jaar, sinds februari 2003 hoofdredacteur van webmagazine Errare humanum est, is groter dan ik dacht.
Naast een bureau staat een leren bank, zoals men doorgaans bij de psychiater aantreft, een fauteuil met daarnaast Vogels magazine, de Intermediair, een Vrij Nederland, de weekendeditie van de Volkskrant en nog wat andere boeken. Op het bureau staat een plantje basilicum dat aan het verdrogen is. “Ik zou hem water moeten geven, maar dat is het probleem niet”, legt Hoenderdos uit. “Hij heeft hier te weinig licht. Om die reden probeer ik een wat groter redactiehok te krijgen, hier is het me wat te donker. Een stroopwafel erbij?”
Uit een lade in een kast waar ook enkele schone overhemden liggen komt een verpakking met de lekkernijen. We gaan zitten, ik op de bank, Hoenderdos in de fauteuil. Op de achtergrond klinkt opgewekte klassieke muziek van Radio 4, die hij heeft aangezet.
“Ik wil hier inderdaad zo snel mogelijk weer weg”, zegt de Hoofdredacteur met betrekking tot de ruimte die in het geheel niet ongezellig is. “Het is mij hier te donker. Ik heb het geluk dat ik onder het dakraam zit te werken, anders zou er waarschijnlijk niets uit mijn handen komen. Ik ben zo iemand die daglicht nodig heeft om goed te kunnen functioneren. En koffie natuurlijk!” De hoofdredacteur glimlacht. “En kip misschien.”
Zoals hij in de luie stoel zit, heeft de hoofdredacteur iets beminnelijks. En profil lijkt zijn kaaklijn sterker, zijn neus trotser, zijn blik wijzer, dan dat men op eerste gezicht wellicht zou opvallen. En face lijkt zijn gezicht, door de zwarte vierkante bril een beetje streng – zijn grijsblauwe ogen scherp en zijn lichaamstaal afstandelijk. Toch kan de geoefende gezichtbekijker niet aan een aandoenlijke smartelijkheid heen die vermengd met een ontluikende eruditie een respectabele uitstraling heeft. In tegenstelling tot een jaar of vier geleden heeft Hoenderdos meer innerlijke rust gekregen. “Kalmte is een zegen”, meldt de hoofdredacteur. “Ik kan het iedereen aanraden.” Net als ondergetekende wil vragen waar die rust, reinheid en regelmaat vandaan komt, komt de stagiair binnen. “Het spijt me meneer Hoenderdos maar ik heb een zekere meneer Verhofstadt aan de telefoon. Heeft die iets te maken met de Hofstadgroep?” Hoenderdos neemt de telefoon aan.
“Allo Guy? Comment ca va, amice? Joa, ‘ier alles in orde manneke. Luuster, kzi nu efkes in eene interview – zak ge doar zo efkes oaver terug belle? Awel, das schoon zo. Dank u en tot orens.” Dan richt hij zich weer tot mij terwijl hij de stagiair de telefoon teruggeeft. “Fijne vent die Verhofstadt. Altijd een woordje over voor de vrije pers. Bakje koffie dan nog maar?”
"Ik bel geregeld met staatslieden. Niet alles daarvan komt op de site natuurlijk, je moet altijd iets bewaren voor op de vele cocktailparty’s, of gewoon als achtergrond informatie. Onlangs belde ik nog met Bernhard – die belde mij elke woensdag en donderdag om te klagen over ‘die lapzwans Broertjes’. Dat waren best leuke gesprekken, maar af en toe kon ik flink moe van hem worden. Dan begon hij te zeuren dat ik als een vader voor hem was enzo. Tsja, zo gaan die dingen. Vriendelijk baasje verder hoor – schavuit en alles – maar soms kon hij doordraven.” Hoenderdos vertelt honderduit over zijn belevenissen in de Nederlandse society kringen. Over die keer dat hij ruzie kreeg met Gert-jan Dröge omdat deze gezegd zou hebben dat Wendy van Dijk wel degelijk zwanger was van Xander de Buisonjé terwijl Hoenderdos hoogstpersoonlijk zelf verantwoordelijk zou zijn voor die daad. “Ze was kwaad op Xander, want die was net vreemd geweest. Met een bek vol zaad is ze naar de gynaecoloog gerend. Maar dat wist die Drögneuker niet. Cornald Maas suste de ruzie met een magnumfles roze bubbeltjes wijn, haha.”
“Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat die baby van mij was, maar moet ik het soms van de daken schreeuwen? Wendy wilde een baby van iemand met een goed postuur en een scherp brein. Dus viel society Nederland af. Ik ben trouwens best goed met kinderen.” “En met kip”, voegt hij er dan maar aan toe.
Over zijn liefdesleven laat Hoenderdos liever niet te veel los. “Kijk”, legt hij uit. “Ik ben gewild. Natuurlijk – hey, look at me. Ik ben succesvol, rijk, mooi en ik hul mijzelf in mysterie. Wat willen vrouwen nog meer, behalve nog meer geld en succes en macht en zo? Je kunt het zo’n meisje als Van Dijk moeilijk kwalijk nemen…”
De wereldkampioenschappen Abalone, waaraan Hoenderdos vorig jaar december meedeed, waren een zwarte vlek in een verder smetteloos blazoen. “Daar wil ik het liever niet over hebben”, zegt hij en kijkt de andere kant op. “Ik dacht dat ik tegenstand zou hebben, maar nee- niets bleek minder waar. Ik heb alles gedaan om het spannend te maken, maar helaas. Hetgeen ik het liefste doe in deze wereld, abalone spelen, is mij niet gegund, omdat er niemand is om het mee te doen.” Een traan biggelt over zijn wang. Plannen om in Afrika een abaloneschool te beginnen zijn nog altijd niet gerealiseerd. “De WK was in Kameroen, leek me toepasselijk om daar te beginnen. Toen kwam de tsunami en werd al het geld aan giro 555 gegeven – de aasgieren.” Meer wil Hoenderdos, gedesillusioneerd, er niet over kwijt.
“Abalone was naast Errare humanum est het enige waar ik voor kon leven. Nu ervaar ik het als een vloek.” Hoenderdos schenkt nog maar wat koffie in. De stagiair komt binnen. “Menneer Hoenderdos, ene Oliver Stone die een taal spreekt die ik niet goed kan verstaan. Is hij familie van Jamie Oliver?”
“Oi! Yeah I know I’m sorry about that. If I were you, I’d sue Val for twenty million bucks, but I wouldn’t call him a bastard. Is he? Wow, never knew that. His real mother? O my God, can I publish that? Ah, give me a break Oliver, you can’t give me that crap. If Val Kilmers mother is in real life a Rumanian folkdancer the people have a right to know! Oh, I see. Ok. Well I’ll keep it to myself then. Okay. Cheers. What? No, sue for twenty million. Call it emotional damage. If you’re lucky you can blame Kilmer for the entire flopping of the film. Aye, okay, talk to you later – cheers.”
“Dat was Oliver Stone, die belt mij geregeld voor juridisch advies”, licht Hoenderdos toe. “Sympathieke man, weet alleen geen zak van wederrechtelijkheid.” Het gesprek kabbelt een beetje, dan gaat het alarm op Hoenderdos mobieltje af. “O”, zegt hij – “sorry, ik moet weg – ik moet naar het ziekenhuis. Ik krijg vandaag mijn medische keuring. Wil je mee?” Dat wil ondergetekende maar wat graag!
Ziekenhuis Sophia is een doolhof. Hoenderdos heeft haast hoewel hij ruim op tijd is. “Punctualiteit heb ik hoog in het vaandel”, zegt hij, “vroeger was ik een notoire laatkomer, maar daar ben ik rigoureus vanaf gestapt. Nee, het is wel degelelijk notoir en niet notoor, het is toch ook trottoir en niet trottoor? Nou dan.”
Eenmaal de betreffende afdeling gevonden (‘Ben ik nou gek, of is dit ziekenhuis belachelijk ingedeeld?’) blijkt een aantal zaken nog niet geregeld. Een ponskaartje bijvoorbeeld. Ook een urinemonster is vereist. Mopperend beent de hoofdredacteur naar de ponskaartjesbalie.
Bij de ponskaartjesbalie vraagt de mevrouw of Hoenderdos zijn jas niet op de tafel wil leggen. “Die is voor de gastvrouw”, legt ze uit. Hoenderdos mompelt iets binnensmonds en pakt zijn jas. “Moet ik mijn blad ook even oppakken mevrouw?” vraagt hij dan pesterig. “Als u zo vriendelijk zou willen zijn…” zegt de vrouw vilein. Hoenderdos beantwoord haar met een overdreven hoofdknik. “Als u nog iets te pakken heeft, dan kunt u mij altijd bellen”, zegt hij terwijl hij de Vrij Nederland in zijn jaszak propt. De vrouw bloost vanwege de toespeling en houdt verder haar mond. Zijn ponskaartje eenmaal bemachtigd, beent hij terug naar sportgeneeskunde.
Hoenderdos heeft niets te verbergen, zegt hij tegen de arts. Hoewel de doctor, een jonge vrolijke vent die zelf graag mountainbiket, er eigenlijk op tegen is mag de journalist bij de keuring zijn. “Ik zie dat je de vragenlijst hebt ingevuld. Ziet er allemaal goed uit”, begint de arts – “maar ik zie dat je bij de psychische hulp ja in hebt gevuld?” Hoenderdos kijkt op een manier die de Engelsen ‘puzzled’ zouden noemen.
“Is het heus? Noem dat dan maar freudiaans”, grapt hij. “Ik ben nooit behandeld voor mijn depressies en algehele zwartgalligheid.” De doctor lacht en krast nee door. “Prima. Heb je al wat urine?” Hoenderdos schudt zijn hoofd. “Ik hoef nu niet”, bekend hij. “Geeft niets, kun je straks komen brengen.” Na de ogentest moet Hoenderdos al zijn kleren uit doen, op zijn onderbroekje na. Het is een witte boxenshort met pijpjes van de HEMA – keurmerk van verfijnde smaak. Hij is naakt nog mooier dan met kleren aan. Kleren maken de man is niet van toepassing. Zelfs de arts knikt instemmend. Bloeddruk is goed, hartslag wat hoog, maar dat komt waarschijnlijk omdat Hoenderdos net nog aan het praten was over dat hij bewegingswetenschappen wel interessant vindt.
Dan wordt het vetpercentage vastgesteld. Gemeten wordt het vel op de arm, op het schouderblad en op de buik. “Dertien komma zeven procent – dat is dus fantastisch” zegt de arts. “Wat zegt u?” informeert Hoenderdos. “Goed, uw vetpercentage is goed.” “Nee u zei net iets anders…” “O, dat het fantastisch was.” “Dus ik ben fantastisch?” “Ja eigenlijk wel. Sterker nog, ik heb in geen tijden iemand in mijn kamer gehad die zo fantastisch was als u.” “Je hoeft niet zo te slijmen hoor.”
Toch weet Hoenderdos dat er nog wat vanaf moet. Dertien komma zeven procet in het voorseizoen. Ik moet naar de 10 procent tijdens de Marmotte. Krachttrainen dus.” De doctot waarschuwt: met zijn 1 meter 91 en nauwelijks 72 kilogram is hij eigenlijk aan de lichte kant. “Niet teveel afvallen. Je kunt beter wat meer spiermassa opbouwen, dan word je wel zwaarder, maar je hebt ook meer power.” “Krachttrainen dus”, herhaalt Hoenderdos en de doctor knikt.
Terwijl ik in het urinepotje sta te plassen – nog wat gehannes want het zit zo vol, en ik wil er niet overheen plassen en mezelf helemaal onderzeiken – eet Hoenderdos een snickers. “Zo af en toe vind ik dat lekker”, meldt hij. “Een snickers.” De rest van mij plas deponeer ik in de pot en trek door. “Dank je”, zegt Hoenderdos en wil mij een hand geven maar bedenkt zich dan. “Eerst je handen wassen! Ik heb persoonlijke hygiëne sinds kort weer ingevoerd. Vroeger deed ik daar niet zo moeilijk over, maar tegenwoordig hecht ik er weer meer aan. Tandenpoetsen, handenwassen dat soort dingen. Kom, we gaan de pies even inleveren. Nogmaals bedankt, je bent toch wel helemaal clean hè?”
De urine wordt goedgekeurd en de arts schud Hoenderdos de hand. “Misschien zien we elkaar een keer op het terras”, zegt de doctor. “Ja”, zegt Hoenderdos plechtig. “Misschien wel.”

18/01/2005

Kinderen willen meer weten over reclame

ROTTERDAM 18 JAN. (ANP) - Kinderen zijn al heel jong ontvankelijk zijn voor media en reclame. Maar pas als ze elf zijn, ontwikkelen ze een kritische houding. Uit een onderzoek van Stichting Reklame Rakkers blijkt dat 88 procent van de kinderen vindt dat er op school te weinig uitleg wordt gegeven over reclame.

Pas vanaf 7-jarige leeftijd zijn kinderen goed in staat om reclame te herkennen. Dat gebeurt vaak aan de hand van de aparte manier waarop in tv-spots wordt gesproken. Herkenning op basis van wat reclamemakers noemen verkoopintentie wordt zichtbaar onder kinderen vanaf 9 jaar.

Zes op de tien (63 procent) wil meer weten over de werking van reclame en over hoe reclame tot stand komt. De helft van de kinderen (45 procent) vindt dat hun ouders te weinig uitleg geven over reclame en 41 procent meent dat de ouders te weinig meekijken naar kinderprogramma's.

Reclametechnieken zoals gratis cadeautjes in verpakkingen, gebruik van bekende Nederlanders in de reclame en sponsoring worden door kinderen vanaf 10 jaar volgens het onderzoek goed gezien en begrepen. Sommigen hebben wel moeite een onderscheid te maken tussen commerciële en non-commerciële boodschappen in kranten en tijdschriften.

Kinderen van 10 jaar vinden reclame over het algemeen voornamelijk 'cool'. Uit het onderzoek blijkt dat eenderde reclame op tv storend vindt, omdat het een programma onderbreekt dat zij zitten te kijken en een kwart (26 procent) vindt dat er te veel reclame is. Tevens vindt 40 procent van de kinderen dat reclame niet grof of onbeleefd mag zijn en wil 39 procent geen geweld in reclame.
Kudde Gnoes
Op een dag werd ik wakker, benauwd, hijgerig – opgejaagd als een bang konijntje kijkend in het dubbelloopsjachtgeweer van een wreed smalende jager. Ik voelde mij onecht, alsof ik een desillusie van eigen makelij was en op de maat van mijn hysterich kloppende hart wist ik: ik moet een workshop horizonverbreding gaan volgen, anders kan ik net zo goed er gelijk een eind aan maken.
Mijn beangstigend nauwe horizon was mij al jaren een doorn in het spreekwoordelijke oog. Als een gehuifd paard bestierde ik de wereld, of liever: de wereld bestierde mij. Deze situatie werd onhoudbaar, als geschifte melk. Waar andere mensen rijpten, verzuurde ik. Dat nooit, verdomme, nam ik mij voor en schreef mij in voor de heilzame therapie die om onduidelijke reden in de Noordoostpolder gegeven werd.
Al snel bleek op de cursus dat iedereen geschrokken was van hun nauwe horizon. Het hele gebouw (de cursus werd op de bovenste verdieping van een flatgebouw in Emmeloord gegeven) gonsde ervan.
"Mijn horizon is misschien maar zeventien centimeter breed", meende de een. "Ik ken iemand die een horizon heeft van ongeveer twee meter vijftien", merkte een ander op.
"De Buddha", zegt Wieteke, de workshopleidster, "schijnt een horizon gehad te hebben van ongeveer twintig meter. Maar dat is helaas nooit aangetoond." Geschokt laat ik de getallen op mij inwerken. Twintig meter is niet niets. De workshop beloofd geen resultaten van dergelijke grootheid, maar kan wel een significant bredere horizon garanderen.
Ik vraag mij tijdens de eerste introductielessen maar af te vragen wat dat precies is, significant groter. Bedoelen ze procentueel of in absolute eenheden. Een verdubbeling van mijn horizon zou immers nog niet echt veel schelen. Mijn streven is een horizon van minstens een halve meter, dat lijkt nederig genoeg. Maar Wieteke schudt haar hoofd. "Wij hebben nog een lange weg te gaan", zegt ze meewarig.
Computerspeljunks

ROTTERDAM 11 JAN. - De hersenen van computergamers vertonen overeenkomsten met die van drugsverslaafden. Dat blijkt uit een in Nature Neuroscience gepubliceerd onderzoek van Duitse wetenschappers die zijn verbonden aan de universiteitskliniek Hamburg-Eppendorf.

De hersenactiviteit blijkt bij een enthousiaste computerspelfanaat in proeven vergelijkbaar met dat van verslaafden. Het hersendeel dat met verslaving wordt geassocieerd, was ook sterk geactiveerd.De wetenschappers maten met een fMRI apparaat 24 proefpersonen waarmee ze een kaartspel speelden. De helft van deze proefpersoenen speelden geregeld spelletjes of gokten.

,,Met een fMRI kun je hersenfuncties meten'', zegt onderzoeker Richard van Wezel, werkzaam aan de leerstoel functionele neurobiologie van de universiteit van Utrecht. ,,Als je ergens aan denkt, dan hebben je hersenen extra zuurstof nodig. Die toename van zuurstofrijk bloed kun je zien'', aldus van Wezel.

Het viel de Duitse wetenschappers op dat de betrokken hersengebieden van de computerspelspelers minder activiteit vertoonden waardoor een grotere stimulans nodig was. Deze stimulans wordt door de wetenschappers gezocht in het hersendeel waar de ‘beloningsmechanismen' het menselijk handelen sturen (ventraal striatum).

De onderzoekers vermoeden dat die mensen moeite hebben om de neurotransmitter dopamine aan te maken. Een neurotransmitter is een molecuul dat betrokken is bij de informatieoverdracht tussen zenuwcellen. ,,In het algemeen kun je zeggen dat dopamine wordt geassocieerd met gevoelens van tevredenheid en geluk'', verklaart van Wezel.

In Aziatische landen hebben al enkele fanatieke spelers door obsessief spelgedrag het leven verloren. De wetenschappers vermoeden dat die spelers meer dopamine nodig hebben dan het brein kan aanmaken.

10/01/2005

De vork, de wind en de helm

ZWOLLE / ROTTERDAM, 10 JAN (EHE / ANP) - Omdat het KNMI afgelopen weekeinde een weeralarm had uit doen gaan ging de voltallige hoofdreactie met Marcel T. lekker tegen de wind in fietsen. Het plan was door de Polder naar Lelystad te harken en vandaar via het prachtige Harderwijk, Nunspeet en de Knobbel terug naar Zwolle te koersen, een rit van iets meer dan honderd kilometer.

Bij windkracht vier al een hachelijke onderneming, bij windkracht acht bleek het ritje naar De Zande al dermate link (de oer Fries Marcel T., toch het een en ander and wind en storm gewend zou men mogen verwachten, werd twee maal bijna in de IJssel geblazen, en hoewel de voltallige hoofdreactie, toch niet voor een kleintje vervaard, de zinnen gezet had op stoempen werd de polderonderneming afgeblazen. "Te gevaarlijk", oordeelden beide wielerhelden. De smalle fietspaden zouden door de felle rukwinden bijna onbegaanbaar maken en op de provinciale weg zouden de beide heren al meermaals bijkans doodgereden door langsrazende Opel Astra’s en ander gepeupel. "Heroïek is een ding, maar om nu te eindigen als een van die vier die elk jaar op training kapot gereden worden is een ander", aldus de wildaantrekkelijke hoofdredacteur die zoals altijd wist wat goed hem was.

Hoe gevaarlijk de storm precies was werd duidelijk toen De Volkskrant een dag later berichtte dat de storm in Europa veertien dodelijke slachtoffers maakte. In Leeuwarden werd een vrouw van haar fiets afgeblazen. In de Regio waar de fietstocht waar de twee koersbroekjes zich destijds bevonden was het ook mis. In Nijkerk deed de storm aluminium platen van zeker vijf huizen afwaaien. Niemand raakte gewond.
In Almere belandden glasplaten uit de overkapping van het spoorwegstation op de grond. Op het dak van het station van Enkhuizen (ver weg, maar het meest originele plan van de tocht van gen had, had men de route Zwolle-Enkhuizen-Zwolle gereden) ging een antenne van een steunzender van de spoorwegpolitie om. De storm veroorzaakte in Friesland veel schade. Tussen Deventer en Olst ondervonden reizigers per spoor hinder van een omgewaaide boom die tegen een bovenleiding terecht was gekomen.

Bij terugkomst in Zwolle, na een ritje van een zeventig kilometers, brak Hoenderdos’ voorvork. Hoe het breken van de vork nu precies in de steel zit is vooralsnog onduidelijk.
De buiteling, waarbij de wildaantrekkelijke Hoenderdos een milde vorm van een der meest klassieke wielerblessures (aanhechting schouderblad/sleutelbeen) opliep – alsmede een hardnekkige kramp in het rechterbeen en enkele bloeduitstortingen – maakte weer eens duidelijk hoe groot het belang van het dragen eener valhelm is. "Heroïek is een ding, maar om nu te eindigen als Kivilev is een ander", aldus een geschrokken maar daarom niet minder wildaantrekkelijke Hoenderdos.

De EHE-hoofdredacteur viel bij het uitrijden van het eerste deel van de van Karnebeek tunnel, vlakbij het Hanzebad. Geschrokken omstanders schraapten de onfortuinlijke edoch daarom niet minder wildaantrekkelijke Hanzerenner to be van het zoab en stelden hem gerust. Door een vriendelijke amateur mountainbiker, die de Hanzerenners een week eerder, tijdens de eerste wintertraining op de Dellenweg al waren tegengekomen, werd de gekneusde stormkraai en zijn gebroken Koga/Myata in zijn woonstee afgeleverd alwaar een hete douche wonderen verrichtte.

Op de speciaal ingelaste persconferentie kon Hoenderdos er alweer mee lachen. Opgewekt als inherent aan zijn karakter verbonden is verklaarde hij dat "Tom Boonen zijn cranksets aan gruzelementen beukt en ik (Hoenderdos, red.) dat met voorvorken doe." Hoewel hij de zondagtraining met de Hanzerenners cancelde, meldde hij gelijk er volgende week weer bij te willen zijn. "Desnoods op mijn winterhark."

De wildaantrekkelijke Hoenderdos reed zaterdag niet op zijn winterhark. Waarom is niet geheel duidelijk. geworden. Het wildaantrekkelijke stoempkanon hulde zich in mysterie. Het wildaantrekkelijke enigma, dat wildaantrekkelijk is, glimlachte wildaantrekkelijk. "Ben ik niet wildaantrekkelijk?" vroeg hij wildaantrekkelijk aan een niet onaardig meisje met grijsblauwe ogen dat wellustig toegaf dat de wildaantrekkelijke Hoenderdos inderdaad wildaantrekkelijk was. "Vooral voor het andere geslacht", legde de wildaantrekkelijke Hoenderdos uit. "Dat doe ik sinds kort expres. Ik weet niet precies of ik al die vrouwelijke aandacht wel leuk vind, daarover hul ik mij nog liever wat in mysterie."

09/01/2005

Een week humanitaire nood


Precaire humanitaire situaties, zoals nu, na de recente tsunami in de Indische Oceaan, zijn vervelend en van alle tijden. Soms veroorzaakt door natuurgeweld, soms door menselijk wangedrag: de geschiedenis leert ons: humaitaire nood is van alle tijden. De grootste natuurramp aller tijden betekende het einde van de Dinosauriërs. De afgelopen week in humanitaire nood.

Zes januari 1900: hongersnood in India
Op zes januari wordt er vanuit India een ernstige hongersnood gerapporteerd. Deze hongersnood is niet de eerste: onder andere als gevolg van de door de Britten geforceerde economische liberalisering breken er in Britse koloniën grootschalige hongersnoden uit. In het boek "Late Victorian Holocoust", van Mike Davis staat geschreven dat tussen de late jaren 1870 en 1890 een aantal dat ergens tussen de dertig en zestig miljoen mensen ligt sterven aan (de gevolgen van) een hongersnood in India, Brazilië en China.

De hongersnoden zouden verklaard zijn door het economische afbraakbeleid dat de Engelsen er in die landen op na hielden. Davis voegt daar nog aan toe dat deze landen ook nog eens verwoest werden door de imperialistische vrije markt hervormingen. De Britse imperialisten zouden bewust de inlandse landbouwkundige zekerheid hebben ondermijnd, en daarmee expres de eeuwenhoude manier van voedselzekerheid kapot hebben gemaakt.

Terwijl moderne uitvindingen als de stoomtrein de oude landbouwgronden met de moderne afzetmarkten verbonden, stierven miljoenen mensen aan de gevolgen van de Britse drang tot fortuin. De Engelsen zelf schatten het aantal doden in India in de periode dat India onder Engels bestuur kwam als gevolg van de hongersnoden die kwamen door de ‘civilisatie’ van India op twintig miljoen. Als we Engelse statistici, die de Indiase voedselzekerheid onderzochten, mogen geloven was er een grote hongersnood aan de twee millennia die vooraf gingen aan de Engelse overheersing. Onder Brits bestuur was het elke vier jaar raak.

Zeven januari 1996: Blizzard treft Oostkust VS
De meest recente natuurramp in dit historische weekoverzicht betreft een extreme sneeuwstorm aan de Amerikaanse Oostkust. Ondanks moderne windwerende en isolerende kledij kostte deze blizzard nog ongeveer honderd mensen het leven.

Blizzards, de klimatologische term voor dergelijke sneeuwstormen, zijn aan de oostkust van de V.S. ondanks de geografische hoogte (ter vergelijking: New York ligt op min of meer dezelfde breedtegraad als Rome), niet ongebruikelijk. Deze extreme weeromstandigheden worden veroorzaakt omdat een lagedrukgebied vanuit het zuiden tegen een hogedrukgebied aankomt dat vanuit het diepbevroren noordoosten van Canada afzakt. Omdat koude lucht zwaarder is dan warme, glijdt deze onder de vochtige lucht van het lagedrukgebied, de warme lucht naar een koudere hoogte duwend waar het water bevriest en naar de aarde valt.

In New England is het gebruikelijker dat de warme lucht naar het noorden opschuift, en daar de koude lucht ontmoet dan andersom. Deze warmtefornt stormen duren langer dan de koudefront stormen (en met dezelfde hoeveelheid water resulteert dat logischerwijs in een minder hevige storm).

Een blizzard is pas een blizzard als de sneeuwstorm windsnelheden bereikt die groter zijn dan 35 mijl per uur (56.315 km) en de gemiddelde temperatuur van de storm niet boven de twintig graden Fahrenheit (-6.7 graden Celcius) uitkomt.

In de ’96 blizzard werden bijna honderd jaar oude sneeuwvalrecords gebroken. Het persbericht dat uitging van het Northeast Regional Climate Centre, gevestigd in Cornell University: "Het sneeuwvalrecord voor New Jersey, 34 inches in Cape May van februari 1899, werd met 1 inch verhoogd op Whitehouse Station in Hunderton County N.J., waar op 9 januari 35 inch sneeuw viel."

"Philidelphia en delen van New Jersey warden getroffen door de grootste een-storm sneeuwval totalen ooit. In Philidelphia viel 30.7 inch sneeuw, een verhoging van het oude record met 9.4 inch, het vorige record was gevestigd op 11-12 februari 1983."

8, 9 en 11 januari: aardverschuivingen
Dat niet alle natuurrampen honderden, duizenden of zelfs miljoenen slachtoffers treffen bewijzen de aardverschuiving van 8 januari 1920 nabij Haverstraw, New York (twintig doden) die het gevolg was van klei afgravingen aan de oever van de Hudson, en de Fort Tejon aardbeving van 9 januari 1857 (twee doden) op de San Andreas breuklijn die 7.9 op de Richterschaal mat.

De San Andreas breuklijn is vooral bekend geworden door de grote aardbeving onder San Francisco van 18 april 1906 waarbij volgens de officiële getallen zevenhonderd doden vielen, maar daar wordt aan getwijfeld. Van de ongeveer 400.000 mensen die woonachtig waren in het urbane gebied van San Francisco waren na de aardschok die ongeveer 7.8 mat op de Richterschaal 225.000 mensen dakloos. Deze schade die deze aardbeving veroorzaakte wordt geschat op zo’n $400 miljoen.
Een recentere aardbeving op de San Andreas breaklijn is die bij Lomo Prieta in 1989 (7.1 op de schaal van Richter).

Vooralsnog kon Errare humanum est geen natuurramp vinden die plaatsvond op 10 januari, maar suggesties zijn welkom.

Behalve dat er op 11 januari 1949 voor het eerst sinds mensenheugenis sneeuw valt in Los Angelos California, schokt Sicilië 256 jaar eerder onder de Etna. De Etna is met zijn 3.320 meter hoogte de grootste vulkaan in Europa en de hoogste berg in Italië ten zuiden van de Alpen. De Etna is bijna drie keer zo groot als de Vesuvius, en een van de actiefste vulkanen van de wereld. In 1669 barstte de Etna zeer gewelddadig uit waarbij enkele dorpen en steden volkomen werden verwoest. De bekendste plek die toen werd verwoest was Catania. Nadat de stad weer was opgebouwd, schokte de grond onder de Etna zo hevig dat men in Catania wederom opnieuw moest beginnen met opbouwen, waardoor het stadje tegenwoordig nogal barok aandoet. Hoeveel doden vielen bij de aardschok cq. De uitbarstingen van de vulkaan is niet bekend. Tegenwoordig is Catania de tweede stad van Sicilië (Palermo is nummer een) met ongeveer 341.000 zieltjes.

twaalf januari 1709: begin koudefront Frankrijk
In de kleine ijstijd – ruwweg vanaf de veertiende tot halverwege de 19e eeuw – waren de winters vaak bitter koud. In het midden van de 17 eeuw schoven gletsjers in de Alpen zo ver het dal in dat boerderijtjes en zelfs hele dorpjes werden platgedrukt. De Thames en de grote rivieren in Nederland vroren geregeld dicht. In de winter van 1780 vroor New York harbour dicht en stelden mensen in staat om van Manhattan naar Staten Island te wandelen.
Op twaalf januari 1709 ving in het westen van Europa een vriesperiode aan die twee maanden zou duren en vooral Picardië trof. De Atlantische kust vroor dicht, net als de Seine. Men zegt dat 24.000 Parijzenaars in deze periode (aan gevolgen_ van de koude omkomen.

Wetenschappers wijten de kleine ijstijd onder andere aan twee oorzaken buiten de oceaan/atmosfeer/land systemen namelijk afgenomen zonneactiviteit en toegenomen vulkanische activiteit (zie ook de eerder genoemde uitbarsting van de Etna). Sommigen vermoeden dat de depopulatie van Europa als gevolg van de builenpest en de daardoor afgenomen landbouwproductie de kleine ijstijd hebben verlengd.

Bronnen:
http://www.globalpolicy.org/socecon/develop/2003/0708markets.htm
http://nsidc.org/snow/blizzard/plains.html
http://www.citysource.com/Seasons/snow.html
http://www.nrcc.cornell.edu/snowmanji.html
http://www.catan.nl/extra/catania.htm
http://www.wikipedia.org/

Na dwergwerpen nu vrouwen slingeren?
ROTTERDAM, 11 JAN (Novum/EHE) - Koning Val Kilmer heeft tijdens de opnames van 'Alexander' met opzet een maand of vier lang de sexy scene's met Angelina Jolie verpest. Dit zei de acteur gisteren in een interview met Sky news. Wanneer hij bijna aan het einde van de take was, deed hij iets waardoor de scène over moest. "Mijn rol als koning bestond vooral uit het op bed gooien van Jolie en haar heen en weer slingeren. En dat is toch de meeste lol dat een man ooit kan hebben met een vrouw", aldus de eerlijke Kilmer. "Ik heb dat ongeveer vier maanden volgehouden en iemand heeft me miljoenen dollars voor dat genot betaald."

06/01/2005

Extreme makeover

ROTTERDAM / WASHINGTON (EHE / ANP) 6 JAN. - De 42-jarige Amerikaan Patrick Deuel uit Valentine Nebraska was in juni nog ongeveer net zo zwaar als een twee jaar oude koe. Na een hartaanval werd hij in een ziekenhuis opgenomen waar de 1,80 meter lange man tot verbazing van de artsen in leven bleef.
Hij werd op een dieet gezet van 1200 calorieën per dag. In oktober was Deuel 190 kilo afgevallen en onderging een maagverkleining. Op 22 januari mag de ex-mastodont weer naar huis. Het is de bedoeling dat hij daar nog verder afvalt tot hij zijn streefgewicht van 110 kilo heeft bereikt.

05/01/2005

Geuzenactie Hannes beloond met standbeeld

ROTTERDAM/NORDHORN (EHE/ANP) – De geuzenactie van zeehond Hannes, ontsnappen uit het zeehonden-Alcatraz Tierpark Nordhorn, wordt beloond met een stenen standbeeld.

De burgermeester van Nordhorn zei op carnaval gekscherend dat hij voor het stadhuis een standbeeld wilde voor de zeehond die in september uitbrak en naar Dalfsen zwom, waar hij uit de vecht werd gevist. Hannes was toen twee maanden, (en zoals gezegd een zeehond) waardoor de keuze om hem onder te brengen in zeehondencrèche Pieterburen (wonen daar wel echt Pieters naast, Lenie?), waaruit Hannes wederom wist te ontsnappen (de politie tast nog altijd in het duister over hoe deze zeehondenhoudini het telkens voor elkaar krijgt; maar vermoed snode opzet van beestjesknuffelaars).

Een vooralsnog anoniem bedrijf vatte het plan van de burgermeester serieus op en legde het voor aan de dierentuin, die er wel iets in zag. Een anonieme kunstenares gaat volgens het ANP het beeld maken (zoekt dat ANP dan echt nooit eens iets zelf op?).

04/01/2005

‘We meten met twee maten’

ROTTERDAM 4 JAN. Naïma Azough, Tweede Kamerlid van GroenLinks reageert, op het hoofdredactioneel commentaar in het Reformatorisch Dagblad van 27 december, waarin wordt beweerd dat de tsunami rond de Indische Oceaan Gods toorn is.

“Wat ik vreemd vind, is dat geen van de andere partijen hierop gereageerd heeft. Als een orthodoxe imam iets dergerlijks zou hebben geroepen, hoe zou het dan worden opgepikt? Begrijp me niet verkeerd, ik wil hier geen politiek punt van maken, zo belangrijk is het ook weer niet. Het zou belachelijk zijn om hier een spoeddebat over te houden.

Naima Azough"Wat mij betreft speelt religieuze afkomst geen rol, alleen vraag ik mij af of dat voor het CDA ook geldt. Kijk naar hoe zij het debat rond de orthodoxe moslims voeren en aan iets dergelijks binnen de eigen achterban gaan ze volledig voorbij. Denk aan de niet-handjes-schuddende imam. Dat is met twee maten meten.

"Inhoudelijk vind ik het een nogal bizarre en diep trieste mening, maar die mag zo'n krant hebben. Ik mag het idee, dat al die mensen hun huizen en bezittingen hebben verloren, hun familieleden hebben zien verdrinken of zélf ten onder zijn gegaan omdat ze goddeloos zijn volstrekt verwerpelijk vinden, en met die lieden in discussie treden. Ik ben godzijdank geen abonnee van die krant en ik zal het ook nooit worden, maar dat blad wordt wel elke dag door dertigduizend mensen gelezen. Kennelijk leeft die opvatting dus in Nederland. En dus vind ik het belangrijk om hierop te reageren."

03/01/2005

Afrikaanse scepsis
Waarom het niet lukt echoot in de waterput
Van onze correspondent Arne Doornebal
BULAGA – Op nieuwjaarsdag werden de vredesonderhandelingen bijna bekrachtigd, maar vandaag werd dat hoopvolle nieuws weer naar het land van hoop en onvervuld verlangen verwezen. Dit gebeurt hier wel vaker, en het maakt de mensen sceptisch.

Oud en nieuw is dan ook geen feest om een gelukkig nieuwjaar te vieren, maar een excuus om flink dronken te worden. Voor het eerst was het verboden om op straat vuren aan te steken want dat liep te vaak uit de hand. Het verbod werd op een paar autobanden en kerstbomen na nageleefd. Geld verspillen aan vuurwerk doen ze hier niet want wat je niet hebt kun je niet verspillen, hoewel er voor drank er blijkbaar wel degelijk geld te vinden blijkt. De ellende wordt weggedronken, alcoholisme is een aanzienlijk probleem.

De scepsis uit zich ook in de opvatting van een paar jongens die met behulp van sponsors twee jaar geleden in Nederland kwamen. Zij zien pijnlijk goed in waarom het hier in Afrika maar niet lukt. Het kost namelijk half uur om naar de bron te lopen en terug te komen met twintig liter water in een tankje. Dat moet dan tegen de berg opgezeuld worden.

In de Kibanja is wordt weliswaar het regenwater opgevangen in een enorme tank, die van Nederlandse steun is gefinancierd hier ook neergezet met Nederlandse steun, maar nu is het droge seizoen aangebroken. “Als je toch elke dag alleen al een half uur kwijt bent aan water halen dan schiet het toch nooit op?” vragen de jongens retorisch en dat klopt. Want het is niet alleen water halen, maar ook het koken (ruim twee en een half uur duurt dat, twee keer per dag), met de hand wassen) en talloze andere zaken die bij ons heel simpel zijn. Men houdt inderdaad weinig tijd over hebt om te werken of te studeren.